Directive 2000/53/EC End-of-Life Vehicle หรือ ELV

สารเคมีและเคมีภัณฑ์ สินค้าอุปโภคบริโภค เครื่องใช้ไฟฟ้าและอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์

เป็นมาตรการที่มีวัตถุประสงค์เพื่อลดปริมาณของเสียจากยานยนต์ โดยบังคับให้มีการบำบัดซากยานยนต์อย่างถูกวิธีและให้นำชิ้นส่วน/วัสดุกลับมาใช้ประโยชน์ให้ได้ตามสัดส่วนที่กำหนด ในยานยนต์และชิ้นส่วน (อะไหล่)

และเพื่อพัฒนาสมรรถนะทางสิ่งแวดล้อมในทุกธุรกิจที่เกี่ยวข้องกับวงจรชีวิตของยานยนต์ ซึ่ง ELV มีการห้ามใช้สารเคมีอันตราย จำนวน 4 ชนิด คือ

(1)   ตะกั่ว (Pb)

(2)   ปรอท (Hg)

(3)   แคดเมียม (Cd) และ

(4)   โครเมียมเฮกซะวาเลนซ์ (Cr-VI)

รถยนต์ใหม่ รถยนต์ที่หมดอายุการใช้งาน และชิ้นส่วน รวมถึงวัสดุที่ใช้ในรถยนต์

ทั้งนี้ รถยนต์ที่อยู่ในขอบข่ายของกฎหมาย ELV ได้แก่

(1)  รถยนต์นั่งส่วนบุคคล ตั้งแต่ 4 ล้อขึ้นไป และมีที่นั่งผู้โดยสารไม่เกิน 8 ที่นั่ง (ไม่รวมที่นั่งของคนขับ)

(2)  รถยนต์บรรทุกสัมภาระ ตั้งแต่ 4 ล้อขึ้นไป ที่มีพิกัดน้ำหนักรถเกิน 3.5 ตัน

(3)  รถยนต์ 3 ล้อ แต่ไม่รวมจักรยานยนต์ 3 ล้อ (ควบคุมเฉพาะการเก็บรวบรวมและการบำบัดซาก)

(4)  รถที่ใช้ในกิจพิเศษ เช่น รถคาราวาน และ รถพยาบาล เป็นต้น (ไม่ควบคุมในเรื่องการรีไซเคิล)

และเมื่อพิจารณาข้อกำหนดของกฎหมาย ELV แล้วนั่น พบว่า ELV มีความเกี่ยวข้องกับอุตสาหกรรมยานยนต์ตลอดทั้งห่วงโซ่อุปทาน (Supply Chain) หรือตลอดวงจรชีวิตของยานยนต์ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ผู้ที่ทำหน้าที่กำจัด/บำบัดซากยานยนต์)

แหล่งข้อมูล:

• http://eur-lex.europa.eu/LexUriServ/LexUriServ.do?uri=CONSLEG:2000L0053:20050701:EN:PDF

www2.mtec.or.th/website/doc_sys/upload/12_ELVregulation.pdf